تنفس صبح
سیره امیرالمؤمنین علی علیه السّلام در مثنوی مولوی یکی از عناصر مطرح شده در مثنوی تعلیمی، اعتقادی و سرشار از حکمت ومعرفت مولانا ساحت مقدس امیرالمؤمنین علی (ع) است، که باید جلوه گری های سیره این چشمه جوشان معرفت الهی و اسوه بلند قامت از ایمان و فضایل متعالی را در این اثر شگرف در نگارگری هایی هنرمندانه حاصل از مکاشفات مولانا به نظاره نشست. وصف صبر و بردباری حضرت علی علیه السّلام مولانا شمشیرعلی (ع) را از جنس صبرمعرفی می کند که حیات بخش و هدایتگر به سوی ایمان است، نه شمشیر آهنی مرگ آور وگمراه کننده. در روح دشمن نفوذ می نماید و به جای کشتن جسم، جانش را شیفته می کند*: من چو تیغم پر گهرهای وصال زنده گردانم نه کشته، در قتال (مثنوی، د اول، ب ٣٨٠٧) صبر وبردباری آن حضرت در راه حق شعاع آفتاب حلم پیامبر و تابش آفتاب بردباری است: چون شعاعی آفتاب حلم را (مثنوی، د اول، ب ٣77٧) باد خشم وشهوت علی(ع) را حرکت نمی دهد، چون اهل نماز، یعنی مؤمن و معتقد است**: باد خشم و باد شهوت، بادآز برد او را که نبود اهل نماز (مثنوی، د اول، ب ٣٨١١)
*استاد حسین امیری، کلاس شرح مثنوی، سال١٣٨7 **استعلامی، شرح مثنوی، ج١، ص ٥٤١ نظرات شما عزیزان: دو شنبه 17 تير 1392برچسب:مثنوی و سیره امیرالمؤمنین, :: 20:20 :: نويسنده : سحرحیدری
درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید آرشيو وبلاگ پيوندها
|
||||||||||||||||
![]() |